Deyim, dilbilimde, sözcükselleşmiş karmaşık birlikteliklerdir. Asıl anlamlarından uzaklaşarak yeni kavramlar meydana getiren kalıplaşmış sözler veya söz öbekleridir.

İki veya daha çok kelimeden kurulu bir çeşit dil ifadesi olan deyimler, duygu ve düşünceleri dikkati çekecek biçimde anlatan isim, sıfat, belirteç, yalın ve birleşik eylem görünüşlü dilsel yapılardır. Tam cümle olarak kullanılamazlar.

Bazı deyimler ve anlamları;

• Sabahın köründe:sabahleyin ortalık iyice aydınlanmadan
• Ruhunu teslim etmek: ölmek,
• Ramak kaldı:az kalsın olacaktı
• Püf noktası:bir işin en önemli ve ince noktası
• Rekor kırmak:en üst durumu elde etmek
• Bozuk çalmak:can sıkıntısının yüzünden anlaşılması
• Bol keseden:bol bol, çok çok
• Borusu ötmek:sözü geçer olmak
• Adı batmak:unutulmak
• Açık yürekli:içi dısı bır
• Adam sendeci:aldırmayan önem vermeyen
• Adam asmak:adam öldürmek
• Etekleri tutuşmak:ne yapacağını bilememek
• Etekleri zil çalmak:çok sevinmek,işlerin yolunda olması
• Ağzı kulaklarına varmak:çok sevinmek,sevindiği her halinden belli olmak
• Çark etmek:dönmek,geri dönmek
• Çile çekmek:üzüntü,eziyet,acı ve sıkıntı içinde yaşamak
• Posasını çıkartmak:biriniçok dövmek
• Vaktini almak:epey zaman harcanmasını getirmek
• Kafa patlatmak:Bir konu üzerinde çok durmak.